9.10.2014
Model 3D rozpocząłem rzeźbić dnia 23 lutego 2008 roku.
W owym czasie, ze względu na dostępne narzędzia w samym programie, jak i własne umiejętności, całość tworzenia posuwała się dość topornie
Jak widać na zdjęciach, za pomocą dwóch prostokątów określiłem wymiar docelowy pojazdu ( oczywiście nie licząc kuł ). Następnie wyznaczyłem wielkość kuł i ich rozmieszczenie. Na tym etapie sprawdzałem już, czy wszystko będzie do siebie pasować i jaka będzie skrętność kół. Dodam tylko, iż dolny prostokąt wrzyna się w koła, ponieważ reprezentuje pierwotny prześwit pojazdu. Liniami ( które na zdjęciach są pogrubione ) zaznaczyłem już bardziej szczegółowy kształt, oraz różne kąty, z których będzie składać się cała bryła pojazdu.
Nadbudówkę zaznaczyłem już „normalnymi” bryłami, ponieważ te części będę modelował pod koniec wszystkich prac, oraz pełne bryły lepiej odzwierciedlały przyszły kształt.
Warto wspomnieć, iż pierwszym obiektem, który zacząłem modelować były drzwi boczne. Dzięki czemu na samym początku tworzenia pojazdu mogłem określić takie parametry jak: grubość ram pancerza, czy kształt i grubość płyt. W przyszłości według mojego przypuszczenia, takie formy miały stworzyć pełny płytowy pancerz transportera.
Na powyższym zdjęciu na prawo od drzwi widać naszkicowany linią plan płyt, które będą tworzyły bok pojazdu. Dzięki zastosowaniu linii mogłem przewidzieć przyszły wygląd, oraz rozmieszczenie poszczególnych elementów, przez co podczas modelowania mogłem wykonać określoną płytę, bez obawy o niezamierzone poprawki. Ten proces okazał się bardzo przydatny podczas tego projektu, jak i na tyle prosty, iż stosuje go do dziś.
Naturalnie nierozłącznym elementem transportera jest miejsce na załogę.
Dlatego też w początkowej fazie określania rozmiarów Geparda, umieściłem makiety żołnierzy. Aby przypadkiem pojazd nie okazał się za mały, przyjąłem że manekiny mają dwa metry wzrostu, co odpowiada również średnicy koła.
W pojeździe przewidziałem czternaście miejsc siedzących, z czego dwa należą do obsługi pojazdów, a dwanaście do piechoty. Do zadań stałej załogi nie należy tylko kierowanie ośmiokołowcem, ale również cała mechanika pojazdu, a w czasie zadania kierowanie ogniem. Natomiast skład oddziału prezentuje się następująco : dowódca, zastępca i żołnierze. Okrągła kopuła Geparda służy jako centrum dowodzenia, dlatego też za kierowcami zasiada dowódca z zastępcą, a za nimi reszta. Dzięki takiemu rozwiązaniu Dowódca nie znajduje się na pierwszej linii wyjścia z pojazdu, jak i znajduje się blisko kierowców, a kopuła jest na tyle obszerna, iż mieści większą część sprzętu potrzebną do kierowania i koordynowania misji.
Oprócz bocznych drzwi, z pojazdu można wyjść za pomocą kabin kierowców. Wzdłuż kadłuba biegnie korytarz dzięki czemu cała komunikacja wewnątrz pojazdu może odbywać się dość sprawnie. Krytycznymi miejscami rozmieszczenia siedzisk były miejsca łączeń resorów kół z podwoziem, dlatego też krzesła zostały umieszczone nad nimi, tak aby każdy pasażer miał wystarczająco miejsca na nogi. Teoretycznie wszystko powinno działać, ale to się dopiero okaże gdy cały model będzie ukończony.